ANADOLU İNSANI, tarih boyunca mertliği, yiğitliği ve cömertliğiyle tanınmıştır. Bu toprakların ruhunda, HAKSIZLIĞA KARŞI DİMDİK DURMAK, doğru bildiği yoldan şaşmamak ve canını ortaya koymaktan çekinmemek vardır. ANADOLU İNSANI, ALIN TERİYLE KAZANIR, HELAL LOKMAYLA YAŞAR VE GEREKTİĞİNDE AÇ KALIR AMA YİNE DE HARAMA EL UZATMAZ.
Bu toprakların insanı, yeri gelir düşeni kaldırır, yeri gelir kendi yokken bile sofrada bir tabak daha koyar. Çünkü ANADOLU İNSANI, PAYLAŞMANIN BEREKETİNE İNANIR, CÖMERTLİĞİYLE GÖNÜLLERDE TAHT KURAR. Bu, sadece maddi bir cömertlik değildir; GÖNÜL ALMAYI, İYİLİK YAPMAYI, İNSANLARIN YÜKÜNÜ HAFİFLETMEYİ DE KAPSAR.
ANADOLU İNSANI, VATAN SEVDALISIDIR. Toprağını, bayrağını ve milletini HER ŞEYİN ÜSTÜNDE TUTAR. Gerektiğinde vatanı için canını verir, gerektiğinde tek başına koca bir dünyaya meydan okur. Çünkü o bilir ki, NAMUS VE ŞEREF BİR KEZ KAYBEDİLDİ Mİ, GERİYE KALAN NE VARSA ANLAMINI YİTİRİR. ANADOLU İNSANI İÇİN VATAN, SADECE TOPRAK DEĞİL; GEÇMİŞİN EMANETİ, GELECEĞİN GÜVENCESİDİR.
Bunun yanında, ANADOLU İNSANI CANDAN VE CANA YAKIN BİR İNSANDIR. Tanımadığı birine kapısını açar, yol bilmeyene rehber olur, ihtiyacı olana elini uzatır. Bu yardımseverlik, onun gönül zenginliğinin ve insana verdiği değerin en güzel örneğidir. Anadolu’nun bağrından çıkan bu insan tipi, İNSANLIĞIN ÖZÜNÜ HATIRLATIR BİZE: YİĞİT OLMAK, MERT OLMAK, ŞEREFLİ VE VİCDANLI YAŞAMAK.
Ancak bu güzel hasletlerin, MODERN DÜNYANIN TELAŞI İÇİNDE UNUTULMAMASI GEREKİYOR. Bugün hâlâ Anadolu insanının bu değerleri yaşattığını görmek yüreğimizi ısıtıyor. Ama bu özellikler, YENİ NESİLLERE DE AKTARILMALI. Çünkü NAMUS, MERTLİK, VATAN SEVGİSİ VE ŞEREF GİBİ DEĞERLER SADECE BİREYLERİN DEĞİL, MİLLETLERİN DE GELECEĞİNİ İNŞA EDER.
UNUTULMAMALI Kİ: ANADOLU İNSANI, SADECE BU TOPRAKLARIN DEĞİL, İNSANLIĞIN UMUDUDUR. Onun yiğitliği, mertliği ve vatan sevgisi, BU TOPRAKLARA KÖK SALMIŞ BİR ÇINAR GİBİDİR. Ve o çınar, RÜZGÂRLARA EĞİLMEZ, KÖKLERİNDEN KOPMAZ, DİMDİK AYAKTA KALIR!
ÇETİN AY
ONURLU İNSANLIK VE VATAN SEVGİSİ ÜZERİNE
