23 Temmuz saat 18.30 civarı Erzurum semaları berrak güneş gurup vaktine hızla ilerlemekte.
Her gün olduğu gibi yine yürümeye ve etrafta olanlar orijinal ise fotoğraflayıp arşivime koymalıyım düşüncesiyle yürüyorum....
Yüz metre ilerimde çöp bidonları duruyor. Ancak dikkatimi çeken bir şey var... Yaşı 50 üzerinde olduğu belli olan bir bayan oturmuş yere serdiği bez üzerinde toplamış olduğu domates, soğan ve diğer sebze ve meyveleri dikkatlice ve öyle sakince temizliyor ki.... Çürümüş kısımlarını ayırıp başka bir poşete koyuyor.
Her zaman böyle bir anı fotoğraflamak isteğim varken bu sefer kendimden mi utandım, yoksa Yaratıcı güçten dolayımı nedir deklanşöre asla basamadım...
Bu kadın yanından geçenlere aldırış etmeden olanca sakinliğiyle topladığı atık sebzeleri temizlemeye devam etti.
İçimden neler geçti Ancak Allah bilir. Yardım etme isteğim aklıma gelse bile bu onurlu kadına yardım edememenin acı ve üzüntüsüyle yanında hızla geçip gittim....
Yoksulluğun, açlığın ne olduğunu bilen birisi olarak o gece uykularım kaçtı...
Ellerimi açıp "Ya Rabbim hiç bir kulunu açlıkla, susuzlukla, yoksullukla imtihan etme"... "Ya rabbim beni bir eli balda, bir eli yağda kuştüyü yataklarda yatıp fakirlerin halini aklına getirmeyenlerden eyleme".. Diye dua ederken Sabah ezanlarıyla uyandım ve olayın etkisiyle aklım hala allak bullak vaziyette sızlanıyorum.
KADIN HALA GÖZÜMÜN ÖNÜNDE.. HÂLÂ VİCDANIM SIZLIYOR.