Zaman yutkunurken
Issızlığında yalnızlığın
Kadim bir coğrafyanın
Kırık ezgisi yankılanır duvarlarında
Bu şehrin
Tüm şaşasını yitirmiş
Bir zamanlar dolup boşalan sokaklar
Garip bir hüzün eşlik eder
Kimsesiz duvarlara
Boş sokaklara
İzi silinmiş kaç neslin
Acı çığlığını taşır kimi zaman bir kuş sesi
Kimi zaman
Bir ağaç gölgesi
Kim bilir
Kaç sevdaya tanıklık eden
Bu sokaklar
İnkar ediyor şimdi
Şahitlik ettiği sevdaları
Sinesindeki anıları
Zaman mı nankör
Mekan mı bilinmez
Hiç yaşamamış gibi
Silinen hayatları yad ederken
Bir hüzün düğümlenir boğazımda
Ve
Zaman yutkunur
Issızlıkta...
Meryem AKIN
