Genellikle en yüksek makamlara gelenler, çevrelerinde gerçekten fazilet sahibi insanlar istemez. Çünkü fazilet, sadece bir erdem değil, aynı zamanda bir aynadır. O ayna, gücün gölgesinde bırakılan adaletsizliği, haksızlığı, çürümeyi görünür kılar.
Bugün birçok yönetici, kendisine sadık ama vasıfsız insanlarla çevrili olmayı tercih ediyor. Sebebi açık: Faziletli bir insan susmaz. Yanlışa göz yummaz. Eğriye doğru demez. Hele bir de sözüne sadıksa, kendi vicdanı ne derse ona uyar. Bu da yöneteni rahatsız eder.
“Faziletin dışlandığı her makam, kendi çöküşünün temelini atar.”
— Çetin Ay
Faziletli biri, çıkarın değil hakikatin izinden gider. O yüzden bu insanlar sistemde hep fazlalık sayılır. Ya göz ardı edilir ya da usulca uzaklaştırılır. Böylece meclisler, salonlar, kurumlar içi boş bir alkış korosuna döner. Geride sadece sadakatle güç devşiren bir çember kalır.
Ancak şurası unutulmamalı: Güç, erdemle buluşmuyorsa bir süre sonra kendi yükünün altında ezilir. Bugün faziletten korkanlar, yarının en büyük pişmanlığını yaşayacak olanlardır. Çünkü iktidar geçici, fazilet kalıcıdır.
Toplumlar, adaletin değil alkışın peşinden giden liderlerle değil; doğruyu her koşulda söyleme cesareti gösteren vicdan sahipleriyle ayağa kalkar.
Saygı ve sevgilerimle
Çetin Ay
BWA/BAŞKANI