Yazan:
Çetin Ay / BWA BAŞKANI
Kul verir gibi görünür; ama aslında o da nasibini sahibinden alır.
Bir el uzanır sana, ama o elin hareketini sağlayan kudret görünmeyendir.
Sen o görünene sarılırsan, görünmeyenin rahmetini ıskalarsın.
İnsan bazen aracılara sığınır, çünkü doğrudan istemeye cesareti yoktur.
Oysa Allah senden aracı değil, yalın bir yürek ister.
Sana peygamber göndermiş, kitap indirmiş bir Rab,
zaten seni doğrudan muhatap almıştır.
Peki sen neden hâlâ dolambaçlı yollar ararsın?
Neden “hakikat” kapısını bırakır, “torpil” kapısında kuyruk olursun?
Kimileri “rehberlik” der, yol göstereni arar.
Ama rehber, yolun önüne geçtiğinde;
rehberlik bir bağlılığa, bağlılık bir bağımlılığa dönüşür.
Ve artık sen yola değil, kişiye inanırsın.
Oysa hakikat, rehberin değil, yolun kendisindedir.
Bugün birçokları, siyasette, işte, günlük hayatta aynı tuzağa düşüyor:
Kitabı değil yorumu, hakkı değil hatırı, adaleti değil adamı öne koyuyor.
Ama unutma:
Sahibinden gelen mesaj varsa, aracıya gerek yoktur.
Ev kiralarken bile “sahibinden” olana rağbet ediyorsun;
niye hayatı kiralarken “kuldan” umuyorsun?
Bu topraklarda torpil, tanıdık, kul ilişkileriyle dönen çarklar;
hak edenin değil, “görenin” yürüdüğü sistemler kuruyor.
Ama sistem ne kadar değişirse değişsin, hakikat hep aynı kapıdan çağırır:
Doğrudan, dürüstçe, sahibinden.
VESİLE HAKTIR, ARACI TUZAKTIR
Vesile, kendini vesile kılanın kudretine şükreder.
Aracıysa, sesi çok çıkan bir aracı gibidir:
Mal onun değildir ama, pazarlığı o yapar gibi davranır.
Söz çoktur, ama hikmet azdır.
Allah kuluyla arasına aracı koymaz.
Vesile ile aracı arasındaki farkı görmek,
hakikat yolunun en büyük sınavlarından biridir.
Vesile tevazudur; aracı kibirdir.
Vesile haktır; aracı tuzaktır.
Peygamber gönderen bir Rab, aracıya ihtiyaç bırakmaz; vesileyi kutsayan kurtulur, aracıya tapan kaybolur.”
Selam ve dua
Çetin Ay