Ama insan… o yankının tamamlanmamış sesi, duyulmamış son notasındadır.
Toprak bizi taşır ama biz yersiziz,
Su bizi besler ama biz susuzuz,
Hava bize nefes verir ama biz tıkanırız,
Ateş bizi ısıtır ama biz üşürüz.
Doğa tamamlanmıştır, insan ise tamamlanmayı arayan bir eksiklik..mi
Bir simya formülü gibi çözülmeyi bekler,
Bir şiirin son dizesi gibi tamamlanmayı ister,
Bir yankının son sesi gibi duyulmayı umut eder.
Belki de bu yüzden insan, her şeyden biraz ama hiçbir şeyin bütünü.
Eksikliğiyle var olur, arayışıyla anlam bulur.
İnsan, kendini arayan eksik bir paradokstur.
Çünkü insan, varlığın içinde kayıp, kaybolmuşluğun içinde bir ihtimaldir...!
Çetin Ay
